مقایسه رژیم غذایی پرچرب بر پایه روغن سویا، روغن زیتون، روغن ماهی و کره بر مقاومت به انسولین و دآسیل گرلین پلاسما در موش‌های صحرایی

سابقه و هدف: شواهدی در زمینه اثرات متقابل سطوح انسولین و دآسیل گرلین (DAG) وجود دارد، اما ارتباط بین درصد اسیدهای چرب اشباع و غیر اشباع در روغن‌های خوراکی مختلف و در قالب رژیم غذایی پرچرب با ترشح هورمون‌های انسولین و DAG بررسی نشده است. مطالعه حاضر به منظور بررسی و مقایسه تأثیر منابع مختلف چربی رژیمی و میزان اشباع اسیدهای چرب بر سطوح پلاسمایی انسولین و DAG و تعیین ارتباط DAG با عملکرد انسولین انجام شد. مواد و روش‌ها: موش‌های صحرایی نر در حال رشد از نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه رژیم‌های غذایی پرچرب دارای کره (HF-B)، روغن سویا (HF-S)، روغن زیتون (HF-O) و روغن ماهی (HF-F) و یک گروه استاندارد (ST) تقسیم شدند. نمونه‌های خون بعد از 8 هفته در وضعیت غیر ناشتا و بعد از 24 ساعت ناشتا جمع‌آوری شدند. اضافه وزن، دریافت غذا، شاخص‌های گلوکز، DAG پلاسما و HOMA-IR به عنوان شاخص مقاومت به انسولین ارزیابی شدند. یافته‌ها‌: وزن و دریافت غذا در رژیم‌های HF-B و HF-Sبالاتر از گروه‌های دیگر بود (05/0‌>‌P). در گروه HF-B، سطح انسولین و HOMA-IR ناشتا نسبت به رژیم‌های ST، HF-O و HF-F بالاتر بود (05/0‌>‌P). در گروه HF-B، سطح DAG ناشتا نسبت به رژیم‌های HF-F، HF-O و ST پایین‌تر بود (05/0‌>‌P)؛ به علاوه، در گروه HF-F سطح DAG به طور معنی‌داری بالاتر از رژیم HF-S بود (05/0‌>‌P). نتیجه گیری: از آنجا که گروه‌های با رژیم‌های حاوی اسیدهای چرب تک غیر اشباعی و چند غیر اشباعی امگا 3، وزن و دریافت غذای پایین‌تری نشان دادند، احتمال وجود دارد که این روغن‌های رژیمی از راه افزایشDAG، اشتها و به دنبال آن، وزن را کاهش دهند و بنابراین، در کاهش سطح انسولین یا HOMA-IR نقش داشته باشند. واژگان کلیدی: روغن ماهی، روغن زیتون، روغن سویا، کره، مقاومت به انسولین، دآسیل گرلین